Yıllardır yazmıyormuş gibi hissettim bugün. Kusura bakmayın...
Bu hafta çok karışıktı benim için. Blogumun adını almasını sağlayan kişi, dostum, kardeşim seneye benden uzakta olacak. 3 sene öncesi gibi uzak olacağız. Bu insanın canını çok acıtıyor. Mesafeler şimdiden gözümde büyümeye başladı. Dershanelerin kapatılması belki de en çok beni üzdü. Hayat bizi bir gün ayıracaktı ama kimse bu kadar çabuk olmasını beklemiyordu. Dostum okul birincisi, anlayacağınız üzere inek :P O yüzden sürekli ona hangi okulu tercih edeceğini soranlar var. Ya kimse mi düşünmüyor benim ne hissettiğimi..! Bi Allah'ın kulu da ne kadar hassaslaştığımın farkında değil. Dokunsalar ağlarım. Onunla geçirdiğim her gün, hep en güzel olmuştur benim için. Birlikte geziye gittik mesela ama ben yine de tercih edemem hangi gün daha güzeldi diye. Birini çok sevince insan sadece o olsun yanımda yeter diyor. Onun yanımda olduğu her gün en güzel günüm. Şimdi onsuz mezun olacağım bir okul, onsuz olacağım koridorlar... En kötüsü de her yerin bana onu hatırlatması. Ona hediye almak için altını üstüne getirdiğim dükkanlar, onu mutlu etmek için aldığım çikolatalar, okulda görevli olduğumuz kulüp, sinir olduğum insanlar bile onu hatırlatıyor bana.. Kimseden nefret etmem ben yani etmezdim. Ama onu üzen herkesten iğreniyorum. İnsan neden yeryüzüne inmiş bir "meleği" üzer ki..? "O" "benim" "meleğim". Ve asla benden uzakta olamaz. Böyle bir şeyin olması imkansız olay.
Bu hafta çok karışıktı benim için. Blogumun adını almasını sağlayan kişi, dostum, kardeşim seneye benden uzakta olacak. 3 sene öncesi gibi uzak olacağız. Bu insanın canını çok acıtıyor. Mesafeler şimdiden gözümde büyümeye başladı. Dershanelerin kapatılması belki de en çok beni üzdü. Hayat bizi bir gün ayıracaktı ama kimse bu kadar çabuk olmasını beklemiyordu. Dostum okul birincisi, anlayacağınız üzere inek :P O yüzden sürekli ona hangi okulu tercih edeceğini soranlar var. Ya kimse mi düşünmüyor benim ne hissettiğimi..! Bi Allah'ın kulu da ne kadar hassaslaştığımın farkında değil. Dokunsalar ağlarım. Onunla geçirdiğim her gün, hep en güzel olmuştur benim için. Birlikte geziye gittik mesela ama ben yine de tercih edemem hangi gün daha güzeldi diye. Birini çok sevince insan sadece o olsun yanımda yeter diyor. Onun yanımda olduğu her gün en güzel günüm. Şimdi onsuz mezun olacağım bir okul, onsuz olacağım koridorlar... En kötüsü de her yerin bana onu hatırlatması. Ona hediye almak için altını üstüne getirdiğim dükkanlar, onu mutlu etmek için aldığım çikolatalar, okulda görevli olduğumuz kulüp, sinir olduğum insanlar bile onu hatırlatıyor bana.. Kimseden nefret etmem ben yani etmezdim. Ama onu üzen herkesten iğreniyorum. İnsan neden yeryüzüne inmiş bir "meleği" üzer ki..? "O" "benim" "meleğim". Ve asla benden uzakta olamaz. Böyle bir şeyin olması imkansız olay.
Yorumlar
Yorum Gönder