İstanbul'da daha fazla durmaya dayanamadım. Birlikte gittiğimiz yerler, kahvelerimiz, yeşil çaylarımız... İnsan anılarının içinde parça parça oluyor. Yüzlerce kilometre öteden sevmek çok değişik bi şey. Gözden ırak olan gönülden de ırak olur lafına inanmıyorum. Sevginin miktarı bu uzaklığın karşısında duruyor bi şekilde. 2 haftadır istisnasız her gün Antalya'ya gitmek için rezervasyon yaptırırken buluyorum kendimi. Son anda da iptal ediyorum çünkü bu şu an iyi bi şey olsa da ileride olmayacak biliyorum. Hem kendini hem de dostunu ayakta tutmaya çalışmak zorundasın. İki taraf da yıpranıyor. Yanında olmadığım için kendine kızıyorum ama iyiliği için bunu yapmak zorundayım. Kalbim, ruhum, aklım, sevgim, iyi yanım... Kısacası bedenim dışında her şeyimle Antalya'dayım.